سابقه و هدف: افزایش غلظت قندها، چه در داخل بدن و فضای پلاسمای و چه در محیطهای کشت سلولی در آزمایشگاه می تواند تاثیرات مخربی در فرآیند حیات و عملکرد سلولها داشته باشد. در دیابت و گالاکتوزمیا، این اختلال، منجر به توقف اعمال دفاعی سیستم ایمنی بدن گردیده و ابتلا به عفونتهای مختلف، از جمله نتایج زیان بار آن می باشد. هدف از انجام این تحقیق، مطالعه اثرات غلظت افزایش یافته گلوکز و گالاکتوز در محیط کشت سلولی است. مواد و روشها: این پژوهش به صورت تجربی انجام گرفت. از ماکروفاژهای پریتونئال موش خالص نژادBalb/C  (6-4) هفتگی استفاده شد. سلولها در شرایط مختلف حضور غلظتهای افزایش یافته گلوکز و گالاکتوز، (5 میلی مولار الی 30 میلی مولار) به تنهایی یا هر دو قرار گرفتند. از محیط کامل کشت سلول برای ادامه حیات سلولها استفاده گردید. گروه کنترل فاقد هر گونه قند در محیط کشت بود. از محرکهای سیستم ماکروفاژهای منجملهPMA  و FmlP و LPS استفاده گردید. فعالیت اکسیداتیو و انفجار تنفسی سلولها توسط آزمون NBT مورد ارزیابی قرار گرفت. با شمارش تعداد باکتری بلع شده در سلولها و همچنین درصد سلولهایی که باکتری را بلع نمودند میزان فعالیت فاگوستیک تعیین گردید. قدرت کشندگی فاگوستیها توسط تعیین تعداد باکتریها در محیط کشت به دو روش لوله های مک فارلند و همچنین کلنی کانت، محاسبه و مقایسه شد. یافته ها: سلولهای تحت کشت در حضور مقادیر 15 و 30 میلی مولار گالاکتوز در مقایسه با سایر شرایط و نیز گروه کنترل کاهش چسبندگی و مورفوژنز فاگوسیتیک را نشان دادند. این تغییرات کاملا معنادار بود. همچنین فاگوسیتها در محیط کشت همراه با غلظتهای 30 میلی مولار از حیث میانگین تعداد باکتریهای بلع شده تغییرات معناداری را با گروه کنترل نشان دادند. قدرت کشندگی و حذف باکتریها از محیط کشت توسط فاگوسیتهای پریتونئال، کاهش محسوسی را از حیث باکتریهای باقیمانده در محیط، نشان داد که با افزایش غلظت گلوکز و گالاکتوز، این تغییرات چشمگیر بود. افزایش غلظت قند در محیط کشت، قادر به تاثیر در وقوع فعالیتهای اکسیداتیو نگردید. نتیجه گیری: فعالیتهای غشایی سلولهای فاگوستیک، از جمله بلع و قدرت چسبندگی، در اثر افزایش قند محیط مختل می گردد لیکن سیستمهای پیام رسانی برای وقوع انفجار تنفسی تابع این تغییرات نمی باشد. وقوع عفونتهای مکرر در دیابت و هیپر گالاکتوزمیا می تواند به دلیل اختلال در فرآیند فاگوسیتوز باشد.

در منابع مختلف محیط کشت دیاموند به عنوان محیط کشت طلایی و یکی از بهترین روشهای تشخیص تریکوموناس واژینالیس معرفی شده است. از طرفی تهیه این محیط کشت پرهزینه و وقت گیر می باشد. هدف از این مطالعه ، تعیین حساسیت روشهای ساده و در دسترس نسبت به محیط کشت دیاموند بوده است. در این بررسی که در زایشگاه قدس زاهدان انجام شده ، تعداد 597 نمونه واژینال بصورت مستقیم با استفاده از روش گسترش مرطوب و محیط کشت دورسه مورد آزمایش قرار گرفت. از محیط کشت دیاموند به عنوان معیار استاندارد استفاده شد. محیط کشت دیاموند 36 مورد آلودگی (5.7%) را آشکار ساخت. حساسیت روش گسترش مرطوب و محیط کشت دورسه نسبت به محیط کشت دیاموند ، به ترتیب 75% و 83.3 % تعیین گردید. آزمون مک نمار هیچگونه اختلافی بین حساسیت محیط کشت دورسه و محیط کشت دیاموند نشان نداد. با توجه به نتایج حاصله ، حساسیت محیط دورسه قابل توجه و ارزشمند است. بنابراین توصیه می شود با در نظر داشتن شرایط فعلی مراکز درمانی جامعه از حیث امکانات ، نیروی انسانی و هزینه از این محیط کشت به طور روتین استفاده شود.

پیش زمینه و هدف: تشکیل محصولات نهایی گلیکاسیون پیشرفته (AGEs) در دیابت ملیتوس افزایش می یابد و منجر به مشکلات میکرووسکولار و ماکرووسکولار می گردد. اخیرا توجه زیادی به مهارکننده های طبیعی و سنتتیکی شده که بتوانند شروع و پیشرفت دیابت و عوارض آن را به تاخیر بیندازند. در این مطالعه، مدل گلیکاسیون برون تنی شامل آلبومین به عنوان پروتئین هدف و گلوکز به عنوان عامل گلایکه کننده برای مطالعه اثر آنتی گلیکاسیونی آسکوربیک اسید (AA) مورداستفاده قرار گرفت.مواد و روش کار: پروتئین سرم آلبومین گاوی (Bovine Serum Albumin (BSA)) با غلظت M 5.0 گلوکز در حضور و بدون حضور AA با غلظت mM1 (mM1000) به مدت 4 هفته در دمای 37 درجه سانتی گراد انکوبه شد. برای تعیین گلیکاسیون پروتئین، تشکیل AGEs فلورسانس و جهت تعیین اکسیداسیون پروتئین سطوح پروتئین کربونیل و تیول اندازه گیری شد. گلیکاسیون موجب تشکیل تجمعات فیبریلی می شود. به منظور تعیین اثرات مهاری AA بر تشکیل تجمعات فیبریلی آلبومین از رنگ های ویژه آمیلوئیدها، تیوفلاوین T (ThT) استفاده گردید.یافته ها: نتایج نشان داد که AA به طور معنی داری موجب مهار تشکیل AGEs (p<0.05)، مهار معنی دار اکسیداسیون پروتئین با کاهش گروه های کربونیل و مهار کاهش گروه های تیول می شود (p<0.05). همچنین بر اساس نتایج به دست آمده AA پتانسیل مهار تشکیل تجمعات آمیلوئیدی شکل آلبومین و حفاظت از کانفورماسیون آلبومین را دارد.بحث و نتیجه گیری: لذا بر اساس یافته های فوق AA دارای پتانسیل بالایی جهت کاهش گلیکاسیون و اکسیداسیون پروتئین ها بوده و ممکن است بتواند سبب تاخیر و یا مهار عوارض وابسته به AGEs در دیابت شود.

تک یاخته Giardia lamblia در ابتدای روده باریک انسان زندگی نموده و باعث بیماری و سوء جذب، به خصوص در اطفال می گردد. این انگل از نظر شیوع یکی از فراوان ترین عوامل انگلی بیماریزا در انسان بوده و از نظر پزشکی حایز اهمیت فراوان می باشد. لذا تحقیق و مطالعه در مورد این انگل مورد توجه است.مطالعات بیولوژیک تک یاخنه مستلزم دست یابی به تروفوزوییت در شرایط آزمایشگاهی است. همچنین با گسترش تستهای سرولوژیک و نیاز به آنتی ژن انگل، تکثیر تروفوزوییت در آزمایشگاه بیش از پیش احساس می شود.در این تحقیق در محیط کشت  RPMI 1640جهت رشد و تکثیر ژیاردیا استفاده گردید. کیستها به روش سوکروز چهار لایه ای تخلیص و پس از تحریک در محیط اسیدی به لوله هایی حاوی محیط کشت منتقل و در انکوباتور 37 درجه سانتی گراد نگهداری شدند. نمونه ها پس از 24 ساعت، به مدت یک هفته، هر روز از نظر وجود تروفوزوییت بررسی گردیدند. از 53 نمونه کشت داده شده، در 25 نمونه تروفوزوییت ژیاردیا رویت گردید. تکثیر تک یاخته به مدت طولانی و مقدار فراوان صورت نگرفت و مدت زمان متوسط حیات تروفوزوییت 38.6 ساعت محاسبه گردید.نتایج این تحقیق نشان می دهد که از محیط کشت RPMI 1640 می توان جهت تبدیل کیست ژیاردیا به تروفوزوییت و همچنین نگهداری تروفوزوییت در شرایط آزمایشگاهی استفاده نمود. اما برای تکثیر و پاساژ آن لازم است مواد دیگری به محیط اضافه شود.

آماده سازی عناصر مختلف شیمیایی جهت ایجاد یک بستر غذایی مصنوعی مناسب برای کشت بافتها و سلولهای گیاهی به عنوان پایه بنیادین کاربرد روش های نوین در اصلاح گیاهان و افزایش تولید محصولات کشاورزی و غیره محسوب می شود. جهت رعایت اصول صحیح در ترکیب مواد سعی شد تا در قالب یک مثال عملی نحوه تهیه محیط کشت MS مرحله به مرحله شرح داده شود. از آنجایی که اصول آماده سازی محیط کشت تقریبا برای تمامی محیط های کشت یکسان می باشد امید است این دستورالعمل راهنمای مفیدی برای علاقه مندان واقع شود.

سابقه و هدف: گونه های آکانتاموبا، ارگانیسم های آمفی زوئیکی هستند که در همه جا یافت می شوند و می توانند بیماری های کشنده ای مانند کراتیت و آنسفالیت را در انسان و حیوانات اهلی ایجاد کنند. اولین گام در مطالعات مرتبط با آکانتاموبا، دستیابی به مقدار زیاد آمیب در محیط کشت است. هدف اصلی مطالعه حاضر ارزیابی محیط TYM به عنوان یک محیط غنی برای تشخیص کراتیت های آکانتاموبایی در خراش قرنیه بوده است. مواد و روش ها: یک گونه آکانتاموبا که قبلاً ژنوتیپ شده بود، در این مطالعه تجربی مورد استفاده قرار گرفت. آکانتاموبا در پنج پلیت کشت آگار غیرمغذی 5/1 درصد (NNA) ((Non-nutrient agar همراه باکتری اشرشیاکلی (E. coli) و بدون اضافه کردن TYM و پنج پلیت آگار غیرمغذی 5/1 درصد به همراه باکتریE. coli با محیط TYM کشت داده شد. رشد آمیب با میکروسکوپ معکوس بعد از 24 و 48 ساعت بررسی گردید. یافته ها: نتایج نشان داد که افزودن محیط TYM، رشد تروفوزوئیت ها را 8/8 برابر افزایش می دهد و آمیب ها را می توان بعد از 24 تا 48 ساعت از محیط جدا کرد. استنتاج: با توجه به رشد قابل توجه آکانتاموبا در محیط کشت NNA بهینه شده، استفاده از این محیط برای انبوه سازی و شناسایی به موقع آکانتاموبا در نمونه های بالینی و محیطی توصیه می شود.

آلودگی خاکها به مواد نفتی (TPH) که از اجزای مختلفی نظیر آروماتیکهای حلقوی تشکیل شده، مشکلات زیست محیط بسیاری را ایجاد کرده است.در این تحقیق تجزیه زیستی آنتراسن با استفاده از چهار گروه از باکتریهای مخلوط - که از نمونه های خاک آلوده به ترکیبات نفتی در اطراف پالایشگاه تهران جداسازی شده - مورد مطالعه قرار گرفت. میکروارگانیسم های خاک به چهار محیط معدنی مجزا حاوی آنتراسن، نفتالین، تولوئن و مخلوط هر سه، منتقل شده و پس از تطبیق به مدت 70 روز با کدهای مخلوط A ، N، T و ANT جداسازی و نامگذاری گردیدند. به منظور بررسی توانایی تجزیه زیستی مواد آلی مورد نظر توسط میکروارگانیسم های جدا شده، به محیط معدنی حاوی 65/0 و 70 میلی گرم بر لیتر آنتراسن از هر چهار نوع مخلوط میکروبی به طور جداگانه تلقیح میکروبی صورت گرفت. بهترین راندمان برای غلظت های فوق به ترتیب 100% و 98% مربوط به میکروارگانیسم های مخلوط N بود. در نتیجه مخلوط N برای بررسی تجزیه بیولوژیکی انتخاب شد. ثابت سرعت تجزیه غلظت های مختلف آنتراسن توسط مخلوط N در محیط های فوق اشباع از آنتراسن تعیین شد. ثابت سرعت تجزیه بیولوژیکی برای غلظت های 1، 5، 10، 50 و 100 میلی گرم بر لیتر از آنتراسن به ترتیب 0514/0، 0686/0، 0563/0، 1238/0، 0.0348 در روز بود. بالاترین ثابت سرعت تجزیه و بالاترین راندمان در غلظت 50 میلی گرم بر لیتر به دست آمد.

زمینه مطالعاتی: دونالیلا سالینا یک ریزجلبک دریایی است که حاوی رنگدانه بتاکاروتن، فیکوسیانین، پلی ساکاریدها، آهن و روی می باشد. روش کار: در این تحقیق اثر نسبت های مختلف آب پنیر و محیط کشت والنه جهت تولید بیومس دونالیلا سالینا و ارزیابی خصوصیات بیوشیمیایی شامل ترکیبات فنلی کل، فلاونویید کل، قندهای محلول و فعالیت آنتی اکسیدانی مورد مطالعه قرار گرفت. بدین منظور سه فاکتور شامل غلظت محیط کشت والنه (صفر، 25 و 50 میکرولیتر)، درصد آب پنیر (صفر، 5/2 و 5 درصد) و مدت زمان گرمخانه گذاری (صفر، 7 و 14 روز) در قالب طرحBox-Behnken با 17 نمونه مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج: نتایج نشان داد که با افزایش درصد آب پنیر و همچنین محیط کشت والنه، تراکم سلولی و مقدار فلاونویید افزایش یافت، که این افزایش معنی دار بود (05/0

زمینه و هدف دیابت یک بیماری متابولیک است که می تواند نوروپاتی، رتینوپاتی و نفروپاتی ایجاد کند. با توجه به نقش حیاتی میتوکندری در متابولیسم هوازی، عملکرد این ارگانل به صورت قابل توجهی به پاتوفیزیولوژی دیابت مربوط می باشد. علاوه بر این، میتوکندری گونه های فعال اکسیژن را به عنوان یک نتیجه از اکسیداسیون سوخت تولید می کند که شواهد نشان می دهند این رادیکال ها و استرس اکسیداتیو ناشی از آن ها در پاتوفیزیولوژی دیابت و عوارض آن بسیار مهم هستند. محصولات نهایی گلیکاسیون پیشرفته علاوه بر ایجاد استرس اکسیداتیو، عملکرد میتوکندری را نیز مختل می سازند و می توان گفت که مسیول عمده عوارض دیابت مانند نفروپاتی، رتینوپاتی می باشند. مواد و روش ها این مقاله مروری براساس یافته های حاصل از جستجو در پایگاه داده های Web of Science، Pubmed و Google Scholar بین سال های 1974 تا 2019 تهیه شد. یافته ها میتوکندری به دلیل نقش اساسی که در تولید انرژی و بقای سلول دارد، مختل شدن عملکرد صحیح آن سلول را به سمت استرس اکسیداتیو و آپوپتوزیس می کشاند. از طرفی رادیکال های آزاد و محصولات نهایی گلیکاسیون پیشرفته علاوه بر این که باعث اختلال در عملکرد میتوکندری می شود، به واسطه خصوصیات عملکردی مشخص خود، در دیابت و پاتوفیزیولوژی دیابت نقش موثری دارند. نتیجه گیری کاهش رادیکال های آزاد، مهار محصولات نهایی گلیکاسیون پیشرفته و محافظت از عملکرد درست میتوکندری را می توان به عنوان یک استراتژی برای درمان و بهبود عوارض بیماری دیابت مورد توجه بیشتری قرار داد.

با نگاه به مفاهیم اصلی توسعه پایدار، نیاز روزافزون به منابع غذائی در کنار مضراتِ محیط­زیستیِ بکارگیری کودهای شیمیائی، لزوم تولید کود­های زیستی آنهم با بهره­گیری از ریزجلبک­ها به عنوان کارخانه­های سلولی بیولوژیکی کارآمد را روشن می­سازد. در این پژوهش با هدف ارتقاء بهره­وری جهت کشت تجاری یک کنسرسیوم جلبکی (که نقش موثر آن در رشد و نمو محصولات کشاورزی در پژوهش موازی اثبات شده) بهینه­سازی محیط­کشت BG11 با تکیه بر چهار ترکیب K2HPO4،NaCl ، CaCl2 و FeNH4Cit مد نظر قرار گرفت. از روش سطح پاسخ برای طراحی فاکتورها و تحلیل پاسخ­ها استفاده شد و سنجش­های وزن خشک در روز­های 4، 8، 11 و 15 کشت همراه با محاسبه نرخ رشد مخصوص و میزان کلروفیل انجام شد. بیشترین میزان وزن خشک 15/1 میلی گرم بر لیتر در آزمایشی با کمترین میزان شوری به دست آمد در حالیکه سایر فاکتورها در مقادیر میانی بازه تغییرات خود قرار داشتند. اندرکنش شدید مواد مغذی و حساسیتِ نرخ رشد مخصوص نسبت به این اندرکنش مشهود بود. بیشترین میزان کلروفیل، در مقادیر میانی K2HPO4 در کنار کمترین مقدار سایر فاکتورها به دست آمد. بر اساس نتایج، بدلیل اثرگذاری شدید مواد بر روی یکدیگر و تعامل پیچیده بین عوامل محیطی و فیزیولوژی ارگانیسم‌های فتوسنتزی، به نظر می­رسد حفظ تعادل بین ترکیبات موثرتر از مصرف مقادیر بالاتر آنها باشد و با بهره­گیری از این تعادل می‌توان با کاهش مصرف و افزایش بهره­وری، صرفه­جویی اقتصادی مورد نظر در هزینه کشت را انجام داد.